معنی آهن جان - جستجوی لغت در جدول جو

آهن جان

لغت نامه دهخدا

آهن جان

فرهنگ لغت هوشیار

آهن داغ

اثر سوختگی بر نقطه ای از پوست بدن کسی یا حیوانی با آهن گداخته برای علامت گذاشتن یا درمان درد

فرهنگ فارسی عمید

آهن کار

پیشه وری که آلات و ادوات آهنی می سازد، آهنگر، آهن کوب

فرهنگ فارسی عمید

آهن جفت

گاوآهن، آلتی با تیغۀ سنگین که سر آن را به گردن گاو می بندند و با آن زمین را شخم می زنند، خیش، خیج، آهن جفت، آهن شیار

فرهنگ فارسی عمید

آهن داغ

(هََ)

عمل سوختن جزئی از پوست تن جانور را با آهن تفته برای نشان و علامت یا مداوا و چارۀ دردی. کی ّ. کاویا، آهنی که برای داغ کردن بکار است. داغینه، عمل فروبردن آهن تفته در آب. آهن تاب.
- آهن داغ کردن آبی را، آهن تاب کردن آن

لغت نامه دهخدا

پهن جای

(پَ)

جای فراخ و پهناور:
برآمد غو بوق و هندی درای
بجوشید لشکر بدان پهن جای.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

آهن خای

(رُ)

کنایه از اسب سرشخ پرزور باشد. (برهان)

لغت نامه دهخدا

آهن جامه

(هََ مَ / مِ)

آهنی باشد تنک و بپهنای دو انگشت و بیشتر که تخته های صندوق و جز آن را با یکدیگر پیوندند و بمسمار بدوزند. فش. بش. پش. گام. ضبه

لغت نامه دهخدا

آهن جفت

(هََ جُ)

دستگاهی برای شیار کردن زمین کشت را، و آن آهنی است بر بن چوبی پیوسته و بگاوی بسته و چون کشاورز گاو براند آهن به زمین فروشود و بدرازا زمین را شکافد. گاوآهن. ایمر. ایمد. سپار. فدان. آهن شیار. آهن گاو. آهن آماج. آهن خیش. آماج. سنه

لغت نامه دهخدا

آن جهان

(جَ)

آخرت. عقبی. اخری. آجله. آجل. آخره. عاقبت. آن سرا. مقابل این جهان، دنیا، اولی، عاجله

لغت نامه دهخدا

آهنگران

(هََ گَ)

نام محلی کنار راه همدان و کرمانشاهان میان هاشم آباد و سمنگان بالا، در 515500 گزی طهران، نام کوهی نزدیک حد غربی ایران، و خط سرحدی ایران و عراق بفاصله یک فرسنگ و نیم در امتداد آن کوه است

لغت نامه دهخدا

آهن گاو

(هََ)

گاوآهن. آهن جفت. ایمر. ایمد. سپار

لغت نامه دهخدا

آهن کشان

(رَ خَ دَ / دِ)

جاذب آهن. کشندۀ آهن:
تو ازمغنیاطیس گیر این نشان
نه او را کسی کرد آهن کشان.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

آهن سای

(هََ)

سوهان